سنگسار در ایران؛ عدالت در جمهوری اسلامی

وال استریت ژورنال :اگر یک مقام قضائی تكليف حکم را مشخص كند، مادر ۳۴ساله دارای دو فرزند به زودی از سلولش در زندان تبریز تحویل گرفته می شود تا پیچیده شده در کفن سفید و در حالی که تا سینه او را در گودالی از خاک دفن می کنند، سنگسار شود.

مطابق قانون مجازات ایران، سنگ هایی که به سمت سرش پرتاب می شود، باید به اندازه ای بزرگ باشد تا باعث دردش شود ولی نباید به اندازه ای بزرگ باشد که او را بلافاصله بکشد. شاید نیم ساعت طول بکشد تا او بمیرد.


به عدالت ایرانی خوش آمدید، جایی که شهادت یک زن ارزشی معادل نیمی از شهادت یک مرد دارد و مردم در میادین عمومی دار زده می شوند.


جمهوری اسلامی اصرار دارد که سکینه محمدی آشتیانی دارای جرایم متعددی است. خانم آشتیانی، یک ترک بینوا که خیلی کم فارسی صحبت می کند، اولین بار در دادگاه آذرباجیان شرقی در ماه مه سال ۲۰۰۶ به دلیل داشتن «رابطه نامشروع» با دو مرد مقصر شناخته شد و به او ۹۹ ضربه شلاق زدند.


چندماه بعد از این در محاکمه دیگری، او به دلیل انتساب زنای محصنه با مردی که متهم به قتل شوهرش بود، به سنگسار محکوم شد. دوشنبه گذشته، رئیس دادگستری آذربایجان شرقی به خبرگزاری جمهوری اسلامی گفت که در مجموع خانم آشتیانی به دلیل جرائم جنسی به مرگ محکوم شده است.


به دنبال راه اندازی کمپین توسط دو فرزندش، مطبوعات غربی و سیاست مداران مختلف و افراد مشهور، هفته گذشته سفیر ایران در لندن در اظهاراتی اعلام کرد که سنگسار او متوقف شده است.


اما هنوز سرنوشت خانم آشتیانی نامعلوم است. محمد مصطفایی، وکیلش، می گوید که این توقف حکم، مبهم و بلاتکلیف است و «احتمال خیلی جدی» اعدام، یعنی دار زدن وجود دارد.


رئیس دادگستری شهرستان محل سکونت او تائید کرده است که «هر زمانی که رئیس محترم قوه قضاییهصادق لاریجانی مصلحت بداند، اعدام سکینه محمدی آشتیانی اجرا می شود.»


تهران، روزنامه ها و شبکه های تلویزیونی را از ارائه گزارش دقیق درباره ماجرای خانم آشتیانی ممنوع کرده است. بیشتر ایرانی ها حتی نامش را هم نمی دانند. در همین حال خبردار می شویم که سجاد، پسر ۲۲ ساله اش، توسط اداره اطلاعات تبریز احضار شده است و تماس های تلفنی ما با او بی جواب ماند.


مطابق گزارش سازمان عفو بین الممل، هم اکنون ده ایرانی دیگر به اتهام زنای محصنه (هفت زن و سه مرد) در انتظار همین حکم قرون وسطایی به دلیل «گناه در مقابل خدا» هستند. اما با همه اینها، نکته امیدوارکننده این است که اعتراض های عمومی در حال تغییر دادن شرایط است. اگر فقط دولت اوباما متوجه این درس می شد.


* وال استریت ژورنال